«قابلمه را فراموش کن!» نوشته هلموت واندمیکر است و رازهای طول عمر در اثر میوهخواری را بیان میکند. این کتاب به بررسی این موضوع میپردازد که گوشت، حبوبات، غلات و لبنیات با ساختار بدنی انسان هماهنگ نیست و انسانها در آغاز میوهخوار بودهاند. در بخشی از کتاب میخوانیم: من از کجا باید مواد پروتئینی مورد نیاز بدنم را تأمین کنم؟ این بیشترین سؤالی است که مردم در جلسات سخنرانی من مطرح میکنند. بلافاصله این سؤال پیش میآید گاو نری که شاید تو امروز یک تکه از گوشت لذتبخشش را همراه ناهارت تناول کردی، پروتئین مورد نیاز خود را از کجا تأمین میکند؟ یا فیلی که بزرگترین جثه را در میان حیوانات دارد، پروتئین خود را از کجا تأمین میکند؟ مگر نه این است که این حیوانات تمام مدت عمر فقط یک نوع گیاه میخورند؟ برای این سؤالها جوابی در کار نیست و مردم مات و مبهوت میمانند. وقتی گاو و فیل و سایر گیاهخواران تمام احتیاجات بدن خود را از تنها غذایی که میخورند تأمین میکنند، چرا ما نتوانیم مواد مورد نیاز بدنمان را از میوهها تأمین کنیم؟ ما که انواع میوه را برای تغذیه در اختیار داریم و مانند گاو و گیاهخواران نباید سرتاسر عمر از یک نوع گیاه تغذیه کنیم! گاو بیچاره باید از یک نوع گیاه هم شیر پرچرب و هم گوشت لذیذ برای ما تولید کند! واقعیت این است که بدن ما اسیدهایآمینه (پروتئین) مورد نیاز خود را از میوهها و سبزیهای خامی که میخوریم تأمین میکند. ما نمیتوانیم نیاز بدن خود را از پروتئین گوشت و تخممرغ حاضر و آماده برآورده کنیم. نتیجه این جنازهخوریها همانا مسمومیت و بیماری است.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .