«نزدیک داستان» نوشتهی علی خدایی در ژانر ناداستان و شامل روایتهایی کوتاه با حال و هوایی نوستالژیک است. خدایی در ادبیات ایران راهی میرود که کمتر کسی پا در آن گذاشته است. او در مرز باریک داستان و ناداستان حرکت میکند. روایتهای مستند او با زبان و ساختاری نوشته میشوند که به داستان نزدیک هستند و داستانهای او هم به گونهای هستند که عناصر کلاسیک داستان در آنها کمرنگ و یا بیرنگ میشوند و به روایتی مستند و یا ناداستان نزدیک میشوند. این جادو البته با زبانی رخ میدهد که به خوبی حال و هوای نوشته را بازنمایی میکند و حسی ناشناخته را در خواننده بیدار میکند که هم آشناست و هم غریب. این حس البته لذتی ناب هم به خواننده میدهد، هر چند ممکن است طرفداران داستانهای معمول و کلاسیک را راضی نکند. روایتهای نزدیک به داستان این کتاب در شهر اصفهان رخ میدهند؛ مکانی که تبدیل به یکی از شخصیتهای مهم نوشتههای سالهای اخیر خدایی شده است. او خواننده را به بافت تاریخی و کوچه پسکوچهها و خیابانهای این شهر میبرد، همراه با شخصیتهایی دوستداشتنی که انگار فقط در این فضا و اتمسفر میتوانند زندگی کنند و نفس بکشند. روایتی که حال و هوایی نوستالژیک دارد اما طعم تلخی ندارد بلکه طعم و بویی مطبوع دارد که به مشام خواننده خوش میآید.