کتاب «حروفیه در تاریخ» تألیف دکتر یعقوب آژند، پژوهشیست مستند و عمیق دربارهی یکی از نحلههای رازآلود و پرنفوذ فکری-عرفانی ایران در سدههای میانه، که با ژرفنگری در زمینههای تاریخی، اجتماعی و کلامی، به تحلیل شکلگیری و گسترش طریقت حروفیه میپردازد. این اثر، نخستین بار در سال ۱۳۶۹ توسط نشر نی منتشر شد و از آن پس، بهمثابه منبعی مرجع در مطالعات فرقهشناسی، تاریخ تصوف و عرفان ایرانی تلقی شده است. آژند در این اثر، بهدور از افسانهپردازیها و روایتهای سطحی، با رویکردی تحلیلی و مستند، سرگذشت فکری و تاریخی فضلالله حروفی استرآبادی، بنیانگذار این مکتب، را بازخوانی میکند؛ وی در بستری از التهابات سیاسی و بحرانهای معنوی قرن هشتم هجری، اندیشهای نو بنا نهاد که کانون آن بر تقدس حروف و پیوندهای رمزی زبان با حقیقت هستی استوار بود. آموزههای حروفیه، مبتنی بر تأویلات عددی و حروفی قرآن، نگاهی رمزگرایانه به جهان و انسان عرضه میدارند و کوششی هستند در جهت تلفیق عرفان، سیاست و زبان. کتاب، با استناد به منابع کهن و بررسی گسترهی جغرافیایی نفوذ این فرقه-از ایران تا آناتولی-ابعاد گوناگون فرهنگی، اجتماعی و حتی هنری حروفیه را روشن میسازد و نسبت آن را با سایر جریانهای فکری، چون نقطویه و بکتاشیه، بازمیکاود. در یک جمعبندی کلنگر، «حروفیه در تاریخ» نمونهای از تاریخنگاری اندیشیده و ژرفنگر است که حقیقت تاریخی را در پیوندی تنگاتنگ با سیر تفکر و تخیل عرفانی به تصویر میکشد.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .