«از نابهنگامی حیات تا سترونسازی خیال» مطالعهای جامعهشناختی در تاریخ ادبیات داستانی ایران است. این کتاب به نسبت خیال و زندگی در یک دورۀ تاریخی میپردازد و آن را در ادبیات داستانی پسامشروطه تا لحظۀ اکنون پی میگیرد. نویسنده تلاش می کند تا از منظری تازه نسبت زندگی با متن ادبی را برجسته سازد و تلقی ادبیات داستانی و به تبع آن موقعیتهای تاریخیاجتماعی حامی آن را دربارۀ حیات انسانی به بحث بگذارد. به تکنیکها، فرمها و استراتژیهای ادبیای پرداخته میشود که عموماً در مطالعات جامعهشناسی ادبیات نادیده گرفته میشوند. او سطوحی از آگاهی و ناآگاهی موجود در متن ادبی را مورد توجه قرار میدهد که عمیقاً وامدار حیات اجتماعی است، با این حال، به جای تصور رابطهای علی میان امر اجتماعی و ادبی یا فرض بازتاب زندگی اجتماعی در متن، اثر رخدادهای تاریخی و موقعیتهای اجتماعی درون میدان ادبی به واسطۀ میانجیگریهای موقت یا دائم جایگاههای یا اتفاقهای تاریخی تبیین شده است. در حوزۀ نظری، کتاب وامدار سنت جامعهشناسی ادبیات و متفکرانی چون لوکاچ، لوسین گلدمن، بوردیو، و نیز باومن است. شرح مختصر و روشن از نظریههای مهم این حوزه و نسبت آن با اندیشۀ فلسفی پیشین مخاطب علاقهمند به موضوع را با تصویری تازه از امکانهای موجود در نقد جامعهشناختی آشنا میکند. در این راستا، نویسنده به نسبت میان فرم ادبی و امر اجتماعی توجه ویژه کرده تا امکانهایی تازه برای تحلیل موضوع خویش ایجاد کند.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .