ترجمهی حاضر، به بررسی مفاهیم بنیادی جوامع باستانی اختصاص دارد؛ کتابی است در باب زمان و تاریخ که حاوی گزارش پنداشتهای اساطیری پیشینیان از زمان است. نگارنده در این کتاب با گردآوری انبوهی از نمادها، افسانهها، و آیینهای باستانی و تفسیر آنها مطابق جهانبینی خاص خویش، که بر مبنای نوعی هستیشناسی ثنوی تقابل لاهوت و ناسوت استوار است، به این نتیجه میرسد که انسان مذهبی در جوامع باستانی به دو نوع زمان معتقد بوده است: "یکی زمان عادی و معدود و تاریخی که چون روزگار گذران بر حیات ناسوتی بشر در جریان سپنجی ساری است و به صورت استمراری برگشت ناپذیر، همراه خود تلاشی و زوال میآورد و همه چیز را به نابودی میکشد و به قول هایدگر "زمان مرگ، است؛ و دیگری زمان مقدس، زمان اساطیری که پایا و کاستی ناپذیر است، آن لحظهی شگفتانگیز "بدایتها" که نمونههای ازلی، کردارهای بغانه و بالاتر از همه، فعل الهی خلقت ضمن آن به وقع پیوسته است. زمان مقدس، برخلاف زمان ناسوتی، برگشت ناپذیر نیست، بلکه حرکت دوری دارد و تابینهایت درحال نو شدن و تکرار است،
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .