سفر به انتهای شب نخستین رمان لویی فردینان سلین در ۱۹۳۲ چاپ شد و داستان فردینان باردومو را تعریف میکند که در بین سالهای جنگ جهانی اول تا دوم زندگی میکرد. فردینان مثل خیلی از ما انسانها دچار خودسانسوری نیست، او حتی تمام افکار ذهنی و قلبیش را بدون ترس و واهمه فریاد میزند. ترسش را، نفرتش را، بیزاریش را و تقریبا هر احساسی را که داشته باشد فریاد میزند. فردینان هیچ ترسی از ابراز وجود ندارد. فردینان باردومو از روزهای جوانیاش میگوید که بیشتر به ولگردی و خوشگذرانی مشغول بوده است. باردومو مانند سلین یک پزشک و فردی بداخلاق است. او دیگران و رسم و رسوم بین آنان را تحقیر میکند، همواره غر میزند و علاقه دارد حرفش را در قالب جملات قصار و کنایه بیان کند. تشابه اسم او با نویسنده هم تصادفی نیست. این داستان برنده جایزهی «نودو» شد. چارلز بوکوفسکی، نویسندهی آمریکایی دربارهی کتاب سفر به انتهای شب میگوید: «سفر به انتهای شب بهترین کتابیست که در دوهزار سال گذشته نوشته شدهاست.» خشم لویی فردینان سلین از موضوعی که خودش، آن را حماقت جامعه میداند، تقریبا در تمامی صفحات رمان سفر به انتهای شب آشکار است. این رمان که از شیوهی روایی رک و البته تاحدی محاورهای بهره برده است، سمفونی ادبیای است از پر از خشونت، بیرحمی و پوچگرایی. این کتاب در زمان انتشار در سال ۱۹۳۲، اغلب منتقدان را شوکه کرد و خیلی زود به موفقیتهای بزرگی در سراسر اروپا و آمریکا رسید. کتاب سفر به انتهای شب، سفرهای شخصیت ضدقهرمان داستان، به نام باردامو، را از خرابههای بهجامانده از جنگ جهانی اول ...
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .