آنچه در سراسر کتاب می خوانید جز همان که خود شعبان جعفری به من گفته، نیست. هرچند این جا و آن جا او را چالش کرده ام، ضبط و ثبت پاسخ ها و گفته های جعفری نشان موافقت یا مخالفت من مصاحبه کننده نیست، که در روایت حفظ امانت کرده ام. در مقابل، او نیز با من پیمان بست که هر آنچه پاسخ می دهد عین واقعیت باشد و آن پرسشی را که نخواهد، پاسخ ندهد. آیا او نیز به این پیمان وفادار مانده است؟ دوست دارم چنین فکر کنم ولی شمای خواننده آزادید که برداشت خود را داشته باشید.