«نیمۀ پر لیوان را ببین»؛ «حتما حکمتی در این اتفاق وجود دارد»؛ « مثبت فکر کن»؛ «به چیزهایی که داری فکر کن»؛ «شادی یک انتخاب است» و ... . اینها جملاتی هستند که از اطرافیانتان زیاد شنیدهاید؛ در شرایطی که به احتمال زیاد، هیجانات و احساسات دشوار و چالشبرانگیزی را در شما ایجاد کردهاند و لحظاتی سرشار از درد و رنج را تجربه کردهاید. ما هر روزه تحت فشار قرار میگیریم که مثبت باشیم؛ دائماً به ما گفته میشود که کلید شادی، حذف منفیها (افکار و افراد منفی) است. حتی زمانی که با بیماری، فقدان، جدایی و سایر چالشها مواجه میشویم، فضای کمی برای صحبت دربارۀ احساسات واقعیمان و پردازش آنها وجود دارد. اما اگر این همه مثبتاندیشی مؤثر است، پس چرا بسیاری از ما مضطرب، افسرده و خسته هستیم؟ همۀ ما میدانیم که مثبتاندیشی ارزشمند و برای سلامت روان بسیار مفید است، اما باید بدانید که مثبتاندیشی چاقوی دولبهای است که هم میتواند مفید باشد و هم مضر. وقتی مثبتاندیشی بهشکل افراطی و برای فرار از احساسات و هیجانات چالشبرانگیز به کار رود، سمی شده و به ضرر فرد عمل میکند. مثبتنگری سمی تفکر مثبت را بهصورت افراطی رواج میدهد و با احساسات ناخوشایند مقابله نمیکند بلکه آنها را انکار و سرکوب مینماید.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .