ایوان کلیما به عنوان نویسنده، نمایشنامهنویس، و روزنامه نگار مطرح جمهوری چک شناخته میشود. او در سال ۱۹۳۱ در شهر پراگ متولد شد. سالهای کودکیاش را در تِزرین، اردوگاه کار اجباری آلمانهای نازی گذراند. تاثیر و رد این دوران را میتوان در تمام زندگی مؤلف و محتوای کتابهایش دید. او در هفتاد و نه سالگی دربارهی تجربهی زندگی دراردوگاه نازیها گفته است: «در تِزرین اشتات که من سه سال و نیم آنجا بودم، اتاق گاز نبود. با این حال صدها جسد دیدم. در آنجا مرگ یک تجربهی روزانه بود. من به مرگ عادت کرده بودم و حتی دست کشیدن به یک جسد دیگر هیجانی برای من نداشت.» کلیما بخش اول کتاب اتوبیوگرافیِ روح پراگ را به زندگیاش در تِزرین اختصاص داده است. در قسمتی از کتاب دربارهی تجربه و لذت نویسندگی میگوید: «نوشتن به آدم این قدرت را میدهد که وارد زمانهایی شوی که در زندگی واقعی دور از دسترس هستند، حتا ورود به ممنوعترین مکانها. فراتر از این، نوشتن این قدرت را به آدم میدهد که هر کسی را به مهمانی خود دعوت کنی» ایوان کلیما از منتقدین سرسخت حکومت کمونیستی چکسلواکی بود. به همین دلیل یک سال قبل از «بهار پراگ» بازداشت شد. «بهار پراگ» در سال ۱۹۶۸ اتفاق افتاد. دورهای که آزادیهای فردی، اجتماعی و سیاسی مردم بیشتر از هر زمان دیگری بود. این دورهی تاریخی با حملهی شوروی و کشورهای متحدش در «پیمان ورشو» به چکسلواکی تمام شد. هجوم این کشورها همزمان با کنگرهای بود که هر ساله توسط حزب کمونیست برگزار میشد. در نهایت کشور به تصرف اتحاد جماهیر شوروی درآمد.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .