کتاب قانون نالیدن ممنوع، نوشته جان گوردون، داستانی آموزنده و دوستداشتنی درباره خانم امید است. او در زندگی شخصیاش با مشکلاتی فراوان روبهرو میشود؛ به گونهای که در محل کارش نیز حوصله و اشتیاق ندارد. از سوی دیگر، منفیگرایی در فضای شغلی اش هم فوران میکند. سرانجام، مسؤولیتی به خانم امید واگذار میشود تا این منفیگرایی ها را کاهش دهد........ ببینیم خانم امید چه میکند......... همه ما در زندگیمان کم و بیش مینالیم و غر میزنیم. بعضی از ما کمتر و بعضی بیشتر. هرچه کمتر بنالیم و غر بزنیم؛ زمانی بیشتر را برای زندگی کردن در اختیار داریم. همه ما با انسانهایی روبهرو شدهایم که در مقایسه با ما دستاوردهای مادی و معنوی بیشتر داشتهاند. اگر به ویژگیهای این اشخاص توجه کنیم؛ پی میبریم آنان کمتر اهل نالیدن هستند و بیشتر میکوشند عاشقانه و مشتاقانه بر زندگی شخصی و شغلی شان متمرکز شوند. اگر ما هم میخواهیم دستاوردهای مادی و معنوی خودمان را افزایش دهیم؛ بهتر است همین شیوه را پیشه خود کنیم.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .