کمالطلبی احساسی فرساینده و پایانناپذیر است. برای مدیریت انتظاراتی که نسبت به ما وجود دارد، انرژی فراوان و باارزشی را صرف میکنیم تا الگوهای به دقت اصلاح شده وجودمان را برای نشان دادن به این جهان فراهم آوریم. هرچه در این راه بیشتر تلاش کنیم، باز نمیتوانیم آن نوار صوتی که ذهنمان را پر میکند از کار بیندازیم. همان نداهایی که به ما میگوید: (( بهقدر کافی خوب نیستم. )) یا ((مردم چه فکری میکنند؟)) چرا؟ چهچیزی به این نیاز دستنایافتنی ((که دلمان میخواهد به نظر بیاید همهچیز را با هم داریم. )) دامن میزند؟ و چرا همیشه در ما حضور دارد ؟ در مرحله نخست ممکن است گمان بریم که ((کمال)) را تحسین میکنیم. اما چنین نیست! در واقع ما مجذوب کسانی هستیم که در نظرمان خاص و واقعبین هستند.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .