سفرنامه مبارکه شاهنشاهی (سفرنامه مظفرالدین شاه به فرنگ)

ویژگی های محصول

1. نویسنده: آیدین فرنگی - عباس‌قلی صادقی

1. نوع جلد: گالینگور-رقعی

1. تعداد صفحات: 459

1. سال چاپ: 1396

1. ناشر: کلاغ

سفرنامه نویسی اگرچه از زمان های دور در ایران معمول بوده، ولی در دوره صفویه و بعد از آن از توحه بیشتری برخوردار شده است؛ تا آنجا که پادشاهان و درباریان به ویژه شاهان و شاهزادگان قاجاری به نوشتن آن رغبت نشان داده اند. سفرنامه های ناصرالدین شاه که بعضی به انشای خود او و بعضی به قلم دیگران است و سفرنامه های مظفرالدین شاه به فرنگ از مهم ترین سفرنامه هایی است که از شاهان قاجاری به جای مانده است. اهمیت این نوع از سفرنامه ها علاوه بر اطلاعاتی که از اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور و ممالک دیگر ارائه می دهند، تاثیراتی است کع بر سادگی نثر فارسی و تحولات ذهنی و فکری ایرانیان داشته اند. مظفرالدین ‌شاه پنجمین پادشاه ایران از دودمان قاجار بود که پس از کشته شدن پدرش ناصرالدین شاه، و پس از نزدیک به 50 سال ولیعهد بودن، شاه شد و از تبریز به تهران آمد. او نیز مانند ناصرالدین‌ شاه چند بار با وام گرفتن از کشورهای خارجی به سفرهای اروپایی رفت. او ده روز پس از امضای فرمان مشروطیت درگذشت. سفر اول مظفرالدین شاه به فرنگ در سال (1318 هجری قمری - 1900 میلادی) انجام گرفت که در آن سفر میرزا احمد صنیع السلطنه مدیر عکاسخانه دارالفنون جزو همراهان بود و از سوی مظفرالدین شاه لقب "صنیع السلطنه" یافت. در سفر دوم مظفرالدین شاه به فرنگ نیز (1319 قمری - 1901 میلادی) صنیع السلطنه پسرش میرزا ابراهیم خان عکاس باشی را نیز با خود به سفر برده بود. دومین سفرنامه مظفرالدین شاه به فرنگ را فخر الملک در سال 1320 به رشته تحریر در آورد و صنیع السلطنه آن را در نسخی اندک چاپ و به ملازمان دربار مظفری داد.