در این کتاب سه داستان مطرود، پایان و مُسکّن از ساموئل بکت، نویسنده و نمایشنامهنویس ایرلندی و برنده نوبل ادبی سال ۱۹۶۹ میخوانید. او به دلیل این که در قالب رمانها و نوشتههایش در فقر معنوی انسان امروزی به دنبال عروج او میگردد، برنده نوبل ادبی شد. آثار سامويل بکت نسبت به وضعیت انسان بدبینانهاند و معمولا با قریحهای طنزپردازانه نیز همراهاند که آنها را تلطیف میکند. او در آثارش در پی نشان دادن این موضوع است که سفر انسان در این دنیا با تمام سختیها، ناکامیها و رنجهایش ارزش زیستن و تلاش را دارد. در داستانهای این کتاب با مردم فلکزدهای طرف هستیم که از زندگی کردن با دیگران عاجزند و نمیتوانند در انزوای مطلق نیز به سربرند. بکت در این داستانها میگوید بشر به ناچار محتاج دیگران است و این نیاز که چاره هم ندارد بر نفرت او میافزاید.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .