زندان یکی از مکانهای تلخ و تاریک دنیاست که به افکار فرصت هجوم میدهد. گاهی این هجوم افکار از جنس برداشتن دیدهها و شنیدن از زندانیان دیگر است و گاه امکان نوشتن خاطرات و تخلیه افکار خود نویسنده است. در دنیای ادبیات چهبسا در ادبیات فارسی نویسندگان زیادی بودند که در طول سالهایی که در زندان بودند دستبهقلم شدند و از این فضا برای نوشتن استفاده کردند. یکی از نویسندگانی که در طول چهار سالی که در زندان بود دستبهقلم شد، بزرگ علوی است. او در این برهه ازهر شی که میتوانست برای نوشتن استفاده میکرد تا نوشتههایش به دست حکومت پهلوی نیفتد. گاهی روی پاکت سیگار، گاهی روی ورقهای پاره و ... که حاصل این نوشتهها کتاب مجموعه داستان کوتاه به نام ورق پاره های زندان است.